W odpowiedzi na to pytanie, z grupki około 25 dzieci, zaledwie jedna dziewczynka nieśmiało podniosła rękę. Inne milczały. Takie pytanie zadał dzieciom ksiądz w czasie niedzielnej mszy. Ciekawa jestem, jakie myśli błąkały się po głowach pozostałych dzieci…

Pomyślałam sobie wtedy, że pewnie gdyby o to samo zapytać dorosłych (szczególnie tych w kościele ;-)), efekt byłby podobny. Wielu z nas wstydzi się przyznać do tego, że chciałoby mieć więcej pieniędzy. Być zamożnym, niezależnym finansowo. Pokutuje w nas przekonanie, że pieniądze to coś złego. Że być bogatym to grzech.

A ja żałowałam, że tą dziewczynką, która podniosła wtedy rękę, nie była moja córka…

Pieniądze same w sobie nie są przecież złem. Wręcz przeciwnie – są dobrem, które pozwala nam realizować swoje marzenia, pogłębiać zainteresowania i wreszcie – pozwala się dzielić z innymi. Nie wierzę, że biedny człowiek również może się dzielić z innymi – poprzez tzw. wolontariat, czyny społeczne, pomoc staruszkom itp. Biedny człowiek myśli przede wszystkim o tym, jak dożyć do pierwszego, co dać dziecku jeść, za co kupić mu książki do szkoły, jak poradzić sobie z zagrzybionym mieszkaniem. Nie w głowie mu bezinteresowne pomaganie innym…

To nie bogactwo jest złem. Złe mogą być jedynie intencje człowieka, sposób wykorzystania przez niego pieniędzy.

Podoba mi się postrzeganie bogactwa, jakie Joseph Murphy przedstawił w swojej książce „Moc przyciągania pieniądza„:

„Bieda nie jest żadną cnotą. W istocie jest to chorobliwy stan umysłu, który powinno się wymazać definitywnie. Jesteś tu po to, żeby znaleźć swoje prawdziwe miejsce w życiu i służyć światu swymi talentami, a także by wspaniale rozwijać swój życiowy potencjał otrzymany od Boga, wytwarzać bogactwa duchowe, mentalne i materialne, stanowiące błogosławieństwo dla całej ludzkości. Naucz się otaczać w życiu pięknem i luksusem i miej świadomość, że masz niezbywalne prawo do życia, wolności i spokojnego umysłu”.

I tego chcę nauczyć swoje dzieci. Że mają prawo do bogactwa, do realizowania swoich marzeń, do zdobywania wartości materialnych i cieszenia się życiem. I nauczyć tego, by tym bogactwem dzieliły się z innymi. Jest przecież tyle ludzi, którzy potrzebują pomocy. Choćby na przykład Fundacja „Zdążyć z pomocą”, która otacza opieką dzieci chore i niepełnosprawne. A podobnych fundacji jest przecież bardzo wiele.

Bogactwo daje człowiekowi realne możliwości pomocy innym, a dzielenie się z innymi – podobnie jak posiadanie i realizowanie własnych marzeń – to niezbędny warunek odczuwania szczęścia…